قرآن کریم، ساحل نجاتی است که طوفان زدگان اقیانوس سرگشتگی را به سوی خود فرامی خواند و آرامشی پایدار به آنان ارزانی می دارد، مجموعه ای گرانبها از برنامه ها، درس ها و عبرت های زندگی ساز که هرکس به قدر ظرفیت وجودی خویش و آمادگی روحی اش از آن بهره می گیرد و عطش کمال خواهی خود را با آب حیات آیات آن فرو می نشاند. منشور جاودان بشریت، «عهد الهی» است که خداوند، خود نگاهبان آن است تا حفظ شود و از میان نرود و به دست نسل های هر عصر رسیده و آن را بخوانند، بشوند و در این رهگذر دوره رسالت را در درون خود بازسازی کنند و بعثتی مدام در ضمیر خویش بیافرینند.

قرآن کریم، ساحل نجاتی است که طوفان زدگان اقیانوس سرگشتگی را به سوی خود فرامی خواند و آرامشی پایدار به آنان ارزانی می دارد، مجموعه ای گرانبها از برنامه ها، درس ها و عبرت های زندگی ساز که هرکس به قدر ظرفیت وجودی خویش و آمادگی روحی اش از آن بهره می گیرد و عطش کمال خواهی خود را با آب حیات آیات آن فرو می نشاند. منشور جاودان بشریت، «عهد الهی» است که خداوند، خود نگاهبان آن است تا حفظ شود و از میان نرود و به دست نسل های هر عصر رسیده و آن را بخوانند، بشوند و در این رهگذر دوره رسالت را در درون خود بازسازی کنند و بعثتی مدام در ضمیر خویش بیافرینند.

اعجاز در لغت به‌معنای ناتوان کردن و در اصطلاح امر خارق‌العاده‌ای است که پیامبران به‌منظور اثبات ادعای رسالت خدایی خویش انجام می‌دهند و آدمیان دیگر از انجام مانند آن ناتوان و درمانده‌اند. اعجاز با سایر خوارق عادات تفاوت دارد. این دو، در هدف، قلمرو، استناد به فراطبیعت، سیره و منش مجریان، ابزارها و وسائل با هم متفاوتند. معجزه در مسیحیت سنتی به حوادثی گفته می‌شود که عامل فراطبیعی داشته باشد و در مسیحیت جدید، نوعی طفره و گریز از نظم و قانون طبیعت و مناقض آن شمرده می‌شود. با توجه به وجود نیرویی خارق عادت در انسان، دست‌کم امکان اعجاز ثابت می‌شود.

التفاوت به تمایز و تفارق مبانی ومبادی جهان شناختی، انسان شناختی، معرفت شناختی، متن شناختی و زبان شناختی و بسترها و زمینه های اندیشه دینی غرب که منشأ پیدایش رویکردهای جدید زبان دینی و فهم متون آن است، با مبانی، زیرساختها و باورهای فکری مربوط به زبان قرآن و ساز و کار فهم آن نیز، عطف توجه کتاب تحلیل زبان قرآن و روش شناسی فهم آن است؛ همچنان که می تواند ورود به عرصه مصادیق آیات و جستجوی رهیافت زبان قرآن در متن آیات و پرهیز از کلی گویی، بدون نظرداشت نمودهای گونه گون متن را از ویژگی های مورد نظر این کتاب دانست.

دو سؤال اساسی فرا روی یک حکومت یعنی: «چه کسی باید حکومت کند؟» و «چگونه باید حکومت کند؟» مورد عنایت جدی کتاب سیاست و حکومت در قرآن است؛ در پاسخ سؤال اول به تفضیل درباره منشأ مشروعیت دولت اسلامی از نگاه قرآن به تحقیق نشسته و به دوره های مختلف حضور انبیاء، دوران پیامبر خاتم (ص)، زمان حضور امامان معصوم(علیهم السلام) و عصر غیبت امام دوازدهم(عج) اشاره شده است و ویژگی های حاکم در عصر غیبت تبیین شده است، در پاسخ به سؤال دوم، با استفاده از آیات شورا به مکانیزم تصمیم سازی های کلان اشاره کرده و به مقایسه نظام سیاسی اسلام با دیگر شیوه های تصمیم گیری رداخته شده است.

سکولاریسم – که معنای شایع آن جدایی دین از عرصه سیاست و حکومت است – در آئین مسیحیت از آموزه های مقبول آن تلقی می شود و چندین سده نیز است که در مغرب زمین سیطره آن گسترده شده است. آنچه مسأله اصلی امروز جهان اسلام است نسبت آن با آیین خاتم خصوصاً آخرین کتاب آسمانی است.

بررسی فقه القرآن یا تفسیر « آیات الأحکام» یکی از مباحث مهم در حوزه معارف اسلامی است که از دو شاخه علوم اسلامی نشأت می گیرد؛ از یک سو بخشی از معارف قرآن و از سوی دیگر بخشی از فقه اسلامی به شمار می رود.
قرآن به عنوان مهم ترین منبع علوم و معارف اسلامی است که عقاید، اخلاق، تاریخ و دیگر معارف را در خود جای داده است و از این رهگذر به عنوان اصلی ترین مصدر تشریع اسلامی، در خلال آیات خود کلیاتی از فقه اسلامی را نیز بیان می کند و بخش هایی از احکام عبادی، اجتماعی، قضایی و حقوقی را ارائه کرده است.
کتاب « بازپژوهی آیات فقهی قرآن» در ۱۶ درس با عناوین ذیل سامان یافته است:

به استناد حدیث شریف ثقلین کهمورد اتفاق فریقین است، پیامبر اکرم(ص) از قرآن و عترت یعنی حاملان سنت به عنوان دو میراث گرانسنگ خود یاد کرده و بر چنگ زدن به آن ها برای رهنمونی به طریق سعادت تأکید کرده است. بر این اساس عالمان واندیشه وران مسلمان در عرصه های مختلف علوم اسلامی از قرآن و سنت همواره به عنوان مهم ترین و معتبرترین منبع فهم و استخراج آموزه های دین شناخت یاد کرده اند. به خاطر جایگاه بس رفیعی که قرآن و سنت در ترسیم نظام جمعی از دین دارند، هرگونه کنکاش و بازپژوهی آن ها و به ویژه وع رابطه و تعاملی که این دو منبع نسبت به یکدیگر دارند، از اهمیت بس والایی برخوردار است.

این نوشتار در یک مقدمه و سه بخش تنظیم یافته است که مقدمه آن مربوط می شود به مباحث شناخت شناسی پیرامون انواع جهان شناسی علمی، فلسفی، عرفانی و قرآنی و بیان ویژگیهای معرفت شناختی هریک از این جهان شناختی ها، تا جایگاه معرفت شناسی قرآن در مسئله روشن شود.
بخش اول به بررسی مقایسه ای جهان شناسی های علمی، فلسفی، عرفانی و قرآنی اختصاص دارد. در این بخش کوشش نگارنده بر آن است تا دورنمایی از تصویر جهان در هریک از جهان شناسی های چهارگانه مذکور به دست دهد و در مقایسه، جایگاه تصویر قرآنی جهان معلوم شود.

هرچند حوزه تربیت از اساسی ترین موضوعات قرآن است، اما باید اعتراف کنیم هنوز تحقیقی جامع، کامل، نظام مند و در خور در مورد تربیت قرآنی انجام نشده است. هدف این نوشتار تبیین مبانی تربیت از منظر قرآن کریم است و بنای کار این است که نوع نگرش و رویکرد قرآن کریم درباره انسان و شئون وجودی و ویژگی های روانی او را که تأثیرگذار در تار و پود نظام تربیتی دینی است مورد بررسی قرار گیرد.