اعجاز در لغت به‌معنای ناتوان کردن و در اصطلاح امر خارق‌العاده‌ای است که پیامبران به‌منظور اثبات ادعای رسالت خدایی خویش انجام می‌دهند و آدمیان دیگر از انجام مانند آن ناتوان و درمانده‌اند. اعجاز با سایر خوارق عادات تفاوت دارد. این دو، در هدف، قلمرو، استناد به فراطبیعت، سیره و منش مجریان، ابزارها و وسائل با هم متفاوتند. معجزه در مسیحیت سنتی به حوادثی گفته می‌شود که عامل فراطبیعی داشته باشد و در مسیحیت جدید، نوعی طفره و گریز از نظم و قانون طبیعت و مناقض آن شمرده می‌شود. با توجه به وجود نیرویی خارق عادت در انسان، دست‌کم امکان اعجاز ثابت می‌شود.

نامنقح‌ماندن زوایای روش‌شناختی تفسیر قرآن، سبب شده ضعفها، کاستی‌ها و احیاناً انحرافاتی نابخشودنی در برخی تفاسیر راه یابد. هدف این کتاب، در پنج فصل به بیان جامع و مستدل ویژگی‌های روش صحیح تفسیر قرآن می‌پردازد: «تفسیر و تأویل»، «قواعد تفسیر»، «منابع تفسیر»، «علوم مورد نیاز مفسر» و «شرایط مفسر». این کتاب برای دانشجویان رشته الهیات، گرایش علوم قرآن و حدیث در مقطع کارشناسی‌ارشد و دکتری و نیز طلاب رشته تخصصی تفسیر تدوین یافته است.