پیامبر اکرم همزمان با تعلیم و ترویج قرائت و کتابت قرآن کریم و جمع و تدوین و تنظیم و ترتیب آیات و سوره‏ها در مُصحَف، نظام آموزش قرآن را با هدف فهم و بکارگیری زبان آن بنیان­گذاری کردند. بر اساس زمینه­های صدور حدیث «نزول قرآن بر هفت حرف»، رسول خدا هم قرائات برآمده از اختلاف­های لهجه­ای و زبانی مسلمانان را تجویز نمودند، و هم از گسترش تصریفات قرآنی در سه حوزه کلمات، آیات و سوره­ها استقبال کردند؛ قرائات تصریفی نماد پویایی و زایایی زبان قرآن و فهم صحابه است که آن را ممزوج با آیات یا به شکلی جدید برگرفته از ساختار زبان قرآن به‏کار می­بردند.

پیامبر اکرم همزمان با تعلیم و ترویج قرائت و کتابت قرآن کریم و جمع و تدوین و تنظیم و ترتیب آیات و سوره‏ها در مُصحَف، نظام آموزش قرآن را با هدف فهم و بکارگیری زبان آن بنیان­گذاری کردند. بر اساس زمینه­های صدور حدیث «نزول قرآن بر هفت حرف»، رسول خدا هم قرائات برآمده از اختلاف­های لهجه­ای و زبانی مسلمانان را تجویز نمودند، و هم از گسترش تصریفات قرآنی در سه حوزه کلمات، آیات و سوره­ها استقبال کردند؛ قرائات تصریفی نماد پویایی و زایایی زبان قرآن و فهم صحابه است که آن را ممزوج با آیات یا به شکلی جدید برگرفته از ساختار زبان قرآن به‏کار می­بردند.

کتاب حاضر در پی آن است که خواننده را با جریان‌های معاصر در مطالعات قرآنی به نحوی آشنا کند تا بتواند مسئله‌ها را در این حیطه شناسایی کند و این امکان برای او فراهم شود که با عرضة محتوای دروس حاضر با دروس سنتی علوم قرآنی دریابد چه نسبتی میان سنت علوم قرآنی، با مطالعات عصر کنونی وجود دارد. در اثر فراروی، افزون بر جریان‌شناسی مطالعات قرآنی مسلمانان، جریان‌های مطالعات قرآنی در جهان غرب نیز بررسی می‌شود تا آشکار شود در میان این دو طیف تا چه حد هم‌گرایی و در چه حوزه‌هایی تمایز وجود دارد. بخش اول اثر به مطالعات قرآنی در غرب و بخش دوم به مطالعات جدید در جهان اسلام، اختصاص دارد.

کتاب حاضر در پی آن است که خواننده را با جریان‌های معاصر در مطالعات قرآنی به نحوی آشنا کند تا بتواند مسئله‌ها را در این حیطه شناسایی کند و این امکان برای او فراهم شود که با عرضة محتوای دروس حاضر با دروس سنتی علوم قرآنی دریابد چه نسبتی میان سنت علوم قرآنی، با مطالعات عصر کنونی وجود دارد. در اثر فراروی، افزون بر جریان‌شناسی مطالعات قرآنی مسلمانان، جریان‌های مطالعات قرآنی در جهان غرب نیز بررسی می‌شود تا آشکار شود در میان این دو طیف تا چه حد هم‌گرایی و در چه حوزه‌هایی تمایز وجود دارد. بخش اول اثر به مطالعات قرآنی در غرب و بخش دوم به مطالعات جدید در جهان اسلام، اختصاص دارد.

معناشناسی زبانی یکی از شاخه‌های مهم زبان‌شناسی است که از قرن بیستم به صورت مستقل مطرح شده است. این دانش به بررسی علمی معنا می‌پردازد و از این‌رو، «دانش معنا» نام گرفته است. اگر چه قدمت مباحث آن به دوره یونان می‌رسد و در میراث علمی مسلمانان و در علوم مختلف اسلامی مطرح بوده، اما تدوین و طرح این دانش در عصر جدید تفاوت‌های مهمی با دوران گذشته دارد. نظام‌مندی و روش‌مندی و ابتنا بر مبانی زبان‌شناختی خاص، چهره جدیدی به آن داده است. همچنین، این دانش تأثیر فراوانی در مطالعات دینی و فهم و بررسی متون دینی بر جای گذاشته است.