عالم هستی بر بهترین شکلِ ممکن، آفریده شده و همواره بر بهترین حالتِ ممکن، تدبیر می‌شود. به این نظریه که «نظام أحسن» نام داده می‌شود، از دو زاویه می‌توان نگریست؛ نخست، در شرح و توصیف افعال باری تعالی و دوم، در پاسخ به مسئله شرّ. بر اساس این نظریه و با وجود ویژگی‌های خالق از جمله علم، حکمت و قدرت مطلق، آفرینش و تدبیر جهان بر أحسن وجوه است.