یکی از موضوعات مهم ادیان ارتباط بین جهان فیزیک (طبیعت) با جهان متافیزیک (ماورای طبیعت) است که کارگزار این ارتباط فرشتگان هستند. این دسته‌ از مخلوقات الهى در نظام خلقت از اهمیت خاص و جایگاه ویژه‌اى برخورداراند. بنابراین در این مقاله به بیان این مساله می پردازیم که ملائکه در قرآن و نقش آنها در سعادت انسان چگونه مطرح شده است. موضوع فرشته در قرآن کریم به طور گسترده بیان شده است.در ادیانی چون عهدین فرشته را موجودی ماورایی دانسته و آن را مأمور و کارگزار خداوند در جهان می‌دانند که واسطه فیض الهی بر انسان هستند. مشخصه‌ی اصلی اعتقاد اسلامی درباره‌ی فرشتگان نقش آن ها در ابلاغ وحی است. بسیاری از مطالب قرآن و عهدین در خصوص فرشتگان با هم اشتراک دارند از جمله می توان عمل سجده‌ی فرشتگان، عبادت و خدمت به خداوند را نام برد. با این وجود، در عهدین در اثر تحریفات مفاهیم جداگانه روح، جن، فرشته در بسیاری از موارد مخلوط شده‌اند. و از وجود فرشتگان نیکو و شریر سخن می‌گوید. در حالی که طبق آیات قرآن کریم همه فرشتگان خوب بوده و می‌فرماید شیطان از نسل جِنّ بوده است و اینکه ایمان به ملائکه را در ردیف ایمان به خدا و انبیاء و روز قیامت و کتب آسمانى قرار داده است. علاوه بر آنکه اعتقاد به وجود فرشتگان و حضور آنان در تمام لحظات زندگی بشر باعث می‌شود که انسان از اعمال و کردار خود مواظبت کرده و گناه نکند در نتیجه چنین شخصی در زندگی دنیا و آخرت سعادتمند خواهد شد. قرآن در این زمینه از جامعیت بیشتری برخوردار است ولی ادیان دیگر با توجه به تحریفاتی که در گذر زمان بر آن وارد شده، دارای تناقض گویی‌هایی در خصوص جنس و ماهیت فرشتگان می‌باشد.