در قرآن کريم به همه انسان ها حتي به پيامبر گرامي اسلام دستور داده شده است که توحيد و توجه به خداوند را در تمام امور زندگي رعايت نمايند. آيه شريفه" و ما امروا ال ليعبدوا الله مخلصين له الدين..." ( و فرمان نيافته بودند جز اينکه خدا را بپرستند، و در حالي که به توحيد گراييده اند، دين خود را براي او خالص گردانند.) مويد اين مطلب است. به عبارتي ديگر، هيچ رفتار و گفتاري بدون اخلاص و پاکي نيت مورد قبول واقع نمي شود و به هر اندازه که از درجه خلوص رفتار و گفتار کاسته شود و با ريا و آلودگي همراه شود، از ارزش آن نيز کاسته مي شود، بديهي است آدمي همواره با اکسير اخلاص، مورد آزمايش قرار مي گيرد. اين رساله مشتمل بر پنج فصل است: در فصل اول، به معناي لغوي و اصطلاحي اخلاص پرداخته و به اين نتيجه رسيده ايم که اخلاص، پاک نمودن دين( اعتقاد و عمل) از هر انگيزه ي غير خدايي است. فصل دوم،" مظاهر اخلاص"، از جمله اخلاص در توحيد، عبادت و عمل بيان گرديده است. در فصل سوم،"آثار اخلاص" به تفصيل بيان گرديده که از جمله آثار کلي آن مي توان پيروزي در کارها، روشن بيني، سرانجام نيک و آثار ديگري را نام برد. فصل چهارم به " آفات اخلاص"، از جمله عوامل دروني و عوامل بيروني پرداخته است و در فصل پنجم به ويژگي هاي دو گروه" مخلصين" و مخلصين" اشراره اي شده و الگوهايي نيز از قرآن کريم ارائه شده است.