در اين پايان نامه به اهميت پژوهش از ديدگاه قرآن مي پردازيم. ابتدا معناي تحقيق و سابقه آن بيان شده است. تحقيق کوششي است براي شناخت حقيقت و سابقه آن به ابتداي بعثت برمي گردد. هدف از تحقيق، رشد و خوديابي، رشد و تعالي اجتماع، شکوفايي افکار و استعدادهاي جامعه، دين آگاهي و خداآگاهي است. همه اين اهداف براي اين است که انسان به خداشناسي و بالابردن سطح فرهنگ و به يک منبع بي نهايت برسد. مهمترين منابع تحقيق، قرآن، انسان، و تاريخ و طبيعت است و بهترين ابزار تحقيق، تفکر، علم، تعليم، تعلم، سؤال، مشورت و سفر است که با اينها مي توان راه رسيدن به حق را پيمود ناگفته نماند که در راه تحقيق، آفات بسياري وجود دارد، که مي توان به هواپرستي، تعصب و تقليد کورکورانه اشاره کرد. سبب اين آفات کم خردي، کوته فکري، بغض و بي تقوايي است. روش هاي تحقيق که به آن ها اشارت رفته است، روش عقلي، نقلي، تجربي و روش وحي و شهود است که با اينها محقق را به تعقل، تدبر و انديشه، پند گرفتن از سرگذشت پيشينيان دعوت مي کند.