نوصدرائیان قم با رویکردو مبانی صدرایی چون اصالت وجود،حرکت جوهری، تجرد نفس و ... به تبیین وحی پرداخته اند و به نظر می رسد با این مبانی وحی را علم حضوری و مکاشفه اتم دانسته و در ردیف مکاشفات عرفانی که فعل بشری است قرار می دهند هر چند گاهی از طریق آیات و روایات نیز وحی را توصیف نموده اند.اندیشمندان مدرسه خراسان با رویکرد دینی و با طرح مبانی چون علوم وحیانی حقیقت علم، حجیت ظواهر و حجیت عقل و علم و... وحی را منطبق با آیات و روایات تعریف و توصیف نموده اند و با کسانی که براساس مبانی فلسفی – عرفانی به تبیین وحی دست زده اند به شدت مخالفت می کنند لذا تصویری که از وحی ارائه می دهند فعل الهی بود ه که حتی در اختیار انبیاء نیز نمی باشد. در این تحقیق که به بررسی تطبیقی مسأله وحی در باور فیلسوفان نوصدرایی قم به نمایندگی علامه طباطبایی و آیة الله جوادی آملی و آیة الله مصباح یزدی و اندیشمندان مدرسه خراسان به نمایندگی آیة الله شیخ مجتبی قزوینی، آیة الله میرزا جواد آقاتهرانی و آیة الله ملکی میانجی می باشد در مقام مقایسه زمانی که نوصدرائیان قم با مبانی صدرایی توصیف مسأله وحی نموده اند کاملاً در مقابل تبیین مدرسه خراسان از مسأله وحی قرار می گیرند ولی گاهی دیده می شود براساس آیات مطالبی را در خصوص وحی ارائه داده اند که در این صورت تفاوت چند با توصیفات خراسان ندارند .