قرآن و کتاب مقدس بسیاری از تعالیم خود را در قالب داستان بیان کرده و از این طریق پیروان خود را با عقاید دینی پیوند می دهد. داستان حضرت سلیمان یکی از قصص مشترک در قرآن و کتاب مقدس است. خداوند در قرآن حضرت سلیمان را بزرگ شمرده و او را از انبیای مرسل خوانده است و برای حضرت سلیمان سیمایی ترسیم می کند که او را از هرگونه آلودگی پاک و منزه می داند. داستان حضرت سلیمان در قرآن به اختصار بیان شده و با همین مقدار مختصر می توان نکات اخلاقی و مدیریتی فراوانی را از آن استخراج نمود. کتاب مقدس در مورد حضرت سلیمان بیشتر بر جزئیات تکیه می کند و از او به عنوان پادشاه نام می برد . چهره ای که کتاب مقدس از حضرت سلیمان ترسیم می کند یک دستگاه سلطنتی با تمام لوازم آن است و از رقابت ایشان برای گسترش سلطنت و منافع مادی سخن می گوید. این کتاب اگرچه در برخی موارد سلیمان را ستوده و ستایش می کند اما در انتها اتهاماتی به ایشان نسبت می دهد. با مقایسه ی داستان این شخصیت الهی در قرآن و کتاب مقدس وجوه اشتراک آن مشخص می گردد اما وجوه افتراق داستان به علت تحریف کتاب مقدس بیشتر می باشد.