سلفیه یکی از جریان­های اثر گذار در جوامع اسلامی است که در درون خود گرایش‌های گوناگونی را در بر می گیرد. در این میان سلفیه وهابی که زاییده افکار ابن تیمیه است، بیش از سایرگرایش­ها، مورد توجه و کنکاش بوده است. جریان سلفیه با شعار پیروی از سلف، همواره اقدامات ناسنجیده خود را به قرآن و سنت مستند دانسته و با تکیه نصّ محوری افراطی و ظاهرگرایی و رد هرگونه تفسیر و تأویل ضابطه­مند، عقلانی و عمیق از کتاب و سنت، تفاسیر سطحی و سست از قرآن به دست داده است. این اثر ضمن تبیین فرایند تاریخی سلفیه، با استناد به منابع برجسته تفسیری آن، شاخص­ها، مبانی و روشهای مهم سلفیه به ویژه سلفیه افراطی در تفسیر را بیان و پیامدهای فکری – فرهنگی آن را بررسی و نقد کرده است. پژوهش حاضر می­تواند برای دانش­پژوهان تفسیر و علوم قرآنی، کلام، تاریخ و ادیان و مذاهب اسلامی و سایر پژوهشگران علاقه مند به این مباحث مفید باشد.