دين مبين اسلام در ‎۱۴ قرن پيش، موارد حقوق زن را به طور کامل مشخص نموده است؛ حقوق زن در اسلام ، با توجه به ساختار جسمي و روحي زن و نيز نقش و مسئوليتي که در خانواده و اجتماع دارد تنظيم شده به همين دليل با حقوق مرد متفاوت است. البته اين تفاوت در حقوق، هرگز به معني کم ارزش بودن يک جنس و برتري جنس ديگر نيست. از جمله حقوق زن، حق انتخاب همسر است که او مي تواند بدون اجبار و تحميل، شريک زندگي خويش را انتخاب نمايد؛ از طرف ديگر مي تواند با استفاده از حق وضع شرط ضمن عقد، از حقوقي که مقتضاي عقد نکاح نيست بهره مند گردد. همچنين در صورتي که همسر وي از انجام وظايفي که شرع براي او مقرر داشته سرباز زند، مي تواند از طريق رجوع به حاکم، حقوق خود را از شوهر مطالبه نمائيد. زن به عنوان يک انسان کامل و مستقل استقلال اقتصادي دارد و مي تواند در رابطه با اموال و دارايي هاي خود، هرگونه دخل و تصرفي بنمايد. مهريه و نفقه نيز از ديگر حقوق اوست که مرد ملزم به پرداختن آن است. ارث در شرايط مختلفي به زن تعلق مي گيرد. و ممکن است او همسر، مادر، دختر يا خواهر شخص متوفي باشد، در تمام موارد فوق سهم الارث زن، مشخص و معلوم و متناسب با وظايف و نقش او در خانواده است. اگر چه حق طلاق از خصوصيات مرد است اما در صورتي که زندگي مشترک به دلائلي براي زن مخاطره آميز باشد و جدايي به عنوان آخرين راه حل انتخاب شود، زن مي تواند از طريق طلاق خلع يعني بخشيدن مال به شوهر و يا از طريق اثبات عسر و حرج در دادگاه به زندگي مشترک خاتمه دهد. راه ديگر، استفاده از حق وکالت زن در طلاق است. همچنين در برخي شرائط زن حق فسخ نکاح را دارد. اما بالاتر و برتر از موارد حقوقي که گذشت توصيه هايي است که در آيات و روايات براي حسن معاشرت با زن وجود دارد، چرا که اسلام زن را انيس و مونس مرد و شريک زندگي او مي داند، و به مرد سفارش مي کند که در نهايت اکرام و احترام، نسبت به زن رفتار کند.