هدف نهایی و کمال یک انسان تقرب به خداوند متعال است. و این امر حاصل نمی گردد مگر با اِعمال راه و روش هایی که قبلاً به نتیجه رسیده است. از این رو توجه به روش های تربیتی در قرآن و سیره معصومین (علیهم السلام)، که خود قبلاً راهپیمایان و مقربان درگاه حق بوده اند، بهترین گنجینه و راهنما برای نیل به این هدف است. از تحقیقات به عمل آمده حاصل گردید، روش های اعتقادی ای چون، شناخت خدا، پیامبر و امامان معصوم (علیهم السلام) و معاد و روش های اخلاقی؛ چون، مراقبه، مشارطه، محاسبه اعمال، تقویت اراده، رعایت تقوای الهی در زندگی، عبرت گرفتن از کارهای دیگران و موعظه و روش های رفتاری ای چون، دعا، تذکر، نظم در امور، تشویق و تنبیه، تکرار و تمرین و ایجاد شرایط محیطی مناسب که برگرفته از قرآن و سنت معصومین (علیهم السلام) است می تواند راهگشای سالکان الهی و مربیان و معلمان باشد.
از سوی دیگر، راهبران این سیر خطیر به اذن الهی، کسانی را که با انجام واجبات و ترک محرمات تا حدی در مسیر تقرب به حق گام برداشته اند، با تصرف معنوی و تکوینی به مطلوب مورد نظر می رسانند.
لازم به ذکر است این تصرف و ولایت تکوینی منحصر در پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و امامان معصوم (علیهم السلام) است و شأنی از شئون ایشان است، لذا اطاعت همه جانبه از ایشان لازم و ضروری است امّا عالمان دینی همچون مفسرین، محدّین و فقهای جامع الشرایط و روحانیون معزز و بانوانی چون حضرت هاجر، آسیه، مریم و خدیجه (علیهن السلام) تنها با هدایت تشریعی ره پویان درگاه حق را راهنمایی می نمایند.