آنچه در دنیا وآخرت می‌باشد نشان از رحمت خدا دارد. رحمت به معنای مهربانی ورقت قلب که از دیدن شخص محتاج عارض می‌شود وباعث می‌شود به طرف مقابلش احسان کند ولی در مورد خداوند فقط به معنی احسان است چون خدا با رقت وانعطاف توصیف نمی‌شود. مترادفهای رحمت عبارت است از لطف، رقت، حنن، عطوفت، حب، شفقت، رافت، ومانند آن و متضادهای رحمت عبارت است از لعن، غضب، ضرر، ضراء، باساء ومانندآن می‌باشد. در تطبیق نظر دو مفسر شیعه و اهل تسنن درمورد بیان مفهوم واژه رحمت ومترادفات آن، باهم اشتراک نظر دارند ولی در بیان بعضی از متضادهای واژه رحمت با هم اختلاف نظر دارند. مصادیق رحمت عبارت است از نبوت، قرآن، باران، بهشت، ثواب، کتاب موسی، نعمت، ومانند آن وعلامه طباطبایی و فخررازی در بیان بعضی از مصداق‌ها باهم اشتراک نظر دارند و در بیان بعضی دیگر از مصادیق با هم اختلاف نظر دارند که شاید اختلاف نظر آنها ناشی از اختلاف اعتقادات آنها نسبت به مشترک لفظی ومعنوی می‌باشد. با توجه به انواع رحمت که اشاره به مراتب رحمت دارد واز جمله انواع آن رحمت عام وخاص می‌باشد. که رحمت عام نیاز به شانیت و قابلیت ندارد ولی رحمت خاص شانی است واختصاص به مومنین دارد وهردو مفسر در تعریف رحمت عام وخاص باهم اشتراک نظر دارند. ولی در تفسیر یک آیه یکی اشاره به رحمت عام ودیگری اشاره به رحمت خاص دارد.پس با بررسی نقاط افتراق دو مفسر می‌توان به دیدگاههای اهل تسنن وشیعه در رابطه موضوع مورد نظرآگاهی پیدا کرد.