جهان معاصر پيش از هر زمان ديگر تشنه پيام وحي است، لذا شناخت عميق" تبليغ" و اصول و راهکارهاي اساسي و روشهاي آن از اهميت والا برخوردار مي باشد که دست يابي به اين راهکارها و روش ها با مراجعه به قرآن و الگوگيري از پيامبران ميسر مي گردد، از اين رو مطالعه سيره پيامبران و روشهاي تبليغي آنان، از مهمترين مباحث تبليغي به شمار مي آيد. در اين رساله ابتدا مفهوم تبليغ و واژه هاي ديگر که هم سو با آن مي باشد آورده شده است و بعد به جايگاه و پيشينه تبليغ اشاره شده است، همچنين ارکان و عناصر تبليغ که شامل پيام دهنده، پيام گيرنده و محتواي پيام مي باشد مطرح گرديده است. سپس به اوضاع فرهنگي و اجتماعي پيامبران اولواالعزم اشاره شده و در ضمن آن به روش هاي تبليغي هر کدام از اين پيامبران پرداختيم که در واقع بخش اصلي رساله مي باشد. يکي از نکات مهم در روشهاي تبليغي وجود روشهاي مستقيم و غير مستقيم مي باشد، به اين معنا که برخي از جنبه هاي ثابت عملکرد و زندگي پيامبران که در گسترش دعوت مخاطبين دخيل بوده است، به عنوان روش هاي غير مستقيم قلمداد شده است، اگر چه در ظاهر جزء روش هايي نيستند که با برنامه ريزي و قصد قبلي از سوي مبلغ اتخاذ مي شود. به عنوان مثال: اعزام مبلغ به مناطق دور و نزديک، يادآوري نعمت هاي الهي، هجرت و... جزء روش هاي مستقيم مي باشد، اما روش هايي مانند مهرباني و دلسوزي، مشورت با مومنان و... در رديف روش هاي غير مستقيم مي باشد که گاهي از آن ها به نوان صفات پيامبران ياد مي شود، البته برخي از اين روش ها را مي توان به دو اعتبار مستقيم و غير مستقيم دانست، مثل مبارزه با خرافات، ترويج فرهنگ اخوت، برائت از شرک و... همچنين ديديم که هر کدام از پيامبران با توجه به شرايط زمانه خود روش هاي خاصي براي تبليغ ارائه دادند و در بين آنها روش هاي پيامبر اسلام از موفقيت بالايي برخوردار بود.