انسان به جهت فطری بودن کمال در وجودش،نیازمند راهی است که او را یه کمال مطلوب برساند.اين راه، همان راه هدايت است .ازسوي ديگر براي شناخت مسير هدايت،‌ مسير ضلالت كه در مقابل آن قرار دارد،بايد شناخته شود تا از صراط مستقيم انحرافي صورت نگيرد و قرآن این کتاب هدایت،مسير ضلالت را معرفي كرده است.«ضلالت» به معناي انحراف ديني و عملي و رفتاري از راه مستقيم است . نظایر ماده «ضلل» عبارتند از: «زيغ و فسق،‌ عمه، طغيان، غوايه، إفك» ،و وجوه معنایی اين ماده با در نظر گرفتن سياق آيات شامل: فراموش كردن و گم كردن مطلب درذهن، لغزانيدن از حق، باطل و تباه شدن عمل، راه خطاء و ناصواب، بدبختي و شقاوت،انصراف و بازداشتن، ناپديد شدن و محو شدن،‌غفلت و بي خبري، گمراه بالقوه، گمنام و ناشناخته، فساد و كج سليقگي در روش،‌ ناداني و مجازات مي باشد.گمراه شدگان از منظر قرآن عبارتند از: كافران، منافقان،‌ فاسقان، ظالمان مخالفت كنندگان با دستور خدا و رسول و پذيرفتگان ولايت شيطان و تكذيب کنندگان لقاء الهي غافلان از ياد خدا، مرتدان و اسراف كاران مي باشند.