اين رساله مشتمل بر سه فصل مي باشد که در فصل اول به تعريف قلب پرداخته شده است که قلب در اصطلاح قرآن همان عضوي است که به آن تعلق مي گيرد و واسطه بين روح و بدن است. چرا که در سوره احزاب قلب را اينگونه معني کرده " اذ جاؤکم من فوقکم و من أسفل منکم و اذ زاغت الأبصار؛ به ياد آريد وقتي را که لشکر کفار از بالا و زير بر شما حمله ور شدند و چشمها حيران شد و در ادامه مي فرمايد: " و بلغت القلوب الحناجر و ...؛ و قلبها به گلو و حنجره ها رسيد". پس در اين آيه شريفه مراد از قلب جان و روح انسان مي باشد. و اصطلاح قلب در قرآن به قلب مادي کاملا متفاوت است. در قرآن کريم دو واژه به عنوان مترادف با کلمه قلب ذکر شده که آن دو صدر و فوأد مي باشند. در فصل دوم اين رساله سعي شده است که قلب سالم معنا شود و ويژگيهاي آن ذکر گردد که علامه طباطبايي(ره) درباره معناي قلب سالم مي فرمايد: "مراد از قلب سليم قلبي است که از هر چيزي که مضر به تصديق و ايمان به خدا باشد و هر تعلقي به غير خدا که باعث شود صفاي توجه به سوي خدا از بين برود و کدر سازد خالي است و قلبي که خالص از هر معاصي و کينه و نفاق باشد و از عضق دنيا تهي باشد و بالاخره اينکه جز خدا در چيزي نباشد". از جمله ويژگيهاي قلب سالم که در اين فصل به آنها پرداخته شد انعکاس حقايق و تأثيرپذيري از ياد خدا، راضي شدن به اندک دنيا، عبرت گيري از گذشتگان و خيرخواهي نسبت به ديگران مي باشد در فصل سوم پيرامون انواع بيماريهاي دل بحث شد و چند بيماري دل را که در قرآن از آنها ياد شده است از جمله قساوت، زيغ، رين، اعمي، اقفال، طبع، ختم و موت، مفصلا مورد بررسي قرار گرفت. و از جمله عواملي که باعث پيدايش بيماري دل مي شود مورد بررسي قرار گرفت عبارتند از: ذنب، امينة (آرزوهاي طولاني)، غفلت از ياد خدا، انکار حق، پيروي از هوا و هوس فراموشي ياد خدا، ظلم، کفر، اسراف، فسق مي باشند. همچنين در موضوع ويژگيهاي بيماري دل نيز مطالبي ذکر گرديد که از جمله خصوصيات، مي توان گرايش به رذايل و بي رغبتي به عبادت و سقوط عواطف انساني و غفلت از ياد خدا و بهانه جويي و دشمني با دين خدا، شرک به خدا، شک و ترديد، عجب و خودپسندي، گرايش به دنيا را نام برد. در گفتار چهارم اين فصل در زمينه شيوه هاي درمان بيماري دل بحث شد که از جمله شيوه ها و روش ها مي توان، ياد مرگ بودن، تلاوت قرآن، کوتاهي آرزوها، موعظه و ارشاد، بلاها و شدائد، ترس از خدا، ايمان به خدا، توبه و استغفار و سرانجام به ياد خدا بودن را نام برد. و سرانجام درباره اينکه چه کساني طبيبان واقعي دلها هستند و مي توانند به بيماري دل پي ببرند و علل و عوامل آن را بشناسد و از آن بيماري جلوگيري کنند بحث شد و گفتيم که پيامبران و پرورش يافتگان آنها کارشناسان واقعي بيماري دل مي باشند و در مرحله بعدي قرآن کريم نيز به عنوان داروي شفابخش دلهاي انسانها معرفي شده چرا که علي (ع) مي فرمايد: " فاستشفعوه من ادوائکم؛ از قرآن براي بيماريهاي خود شفا بطلبيد".