محبت یکی از مفاهیم عام بشری است که درک و احساس آن برای هر انسانی مقدور است حتی حیوانات نیز آن را درک می‌کنند و نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند. محبت از حالات قلبی و نفسانی است که تعریف در آن نیاز به بحث‌های علمی ندارد. راغب در کتاب خود محبت را این‌گونه تعریف می کند: محبت که از حب گرفته شده به معنای خواستن و تمایل به چیزی است که می‌بینی و آن را خیر می‌پنداری. و محبوب کسی است که مورد ستایش و دوستی دیگران است. یکی از ویژگی‌های فطری انسان، محبوب شدن است. اما به جای این‌که خود را محبوب خدا کند و از این ویژگی در راه سعادت دنیوی و اخروی بهره برد،‌ از آن در جهت خواسته‌های زودگذر هوا و هوس سود می‌جویند. به گونه‌ای که با روی آوردن به ریا، چاپلوسی،‌جاه طلبی و ... برای جلب محبت مردم تلاش می کند ولی نمی داند که این محبوبیت ظاهری چند صباحی بیش نیست و به زودی از بین خواهد رفت. حال اگر فرد کمی با خود تفکر کند به این نتیجه می رسد که هر چه محب، کمالات بیشتری داشته باشد برای محبوب بهتر و ارزشمندتر است و با تفکر و تأمل بیشتر باز می یابد که محبی بزرگتر و قدرتمندتر از خداوند وجود ندارد.