خیرخواهی که همان خیرخواستن برای دیگران است؛ باعث می¬شود، کینه، حسد، خیانت و... را از خود دورکنیم و از روی دلسوزی، خیرخواه دیگران باشیم و چون ما امروزه در عصری زندگی می¬کنیم که در آن تا حدودی، بی¬تفاوتی اجتماعی جلوه¬گر است و این بی-تفاوتی به خانواده هم سرایت کرده و افراد خانواده به لطف تکنولوژی و فضای مجازی در کنار هم ولی فرسنگ¬ها از هم دور هستند، خیرخواهی، پند و اندرز، ضرورت بیشتری پیدا می¬کند و از باب «وانذر عشیرتک الاقربین» باید خانواده را در اولویت قرار داد و آن را حفظ و صیانت کرد تا مصداق آیه¬ی 45 سوره¬ی تحریم «قواانفسکم و اهلیکم نارا» باشیم. از آنجا که خیرخواهی از مفاهیم و آموزه¬های اصیل اسلامی است و دارای منزلت و جایگاه والاست چنانچه در روایات بهترین عمل، بالاترین منزلت وشرط مسلمانی خوانده شده پس بی-توجهی به آن عواقب هولناک دنیوی واُخروی را به دنبال خواهد داشت. خیرخواهی در خانواده از منظر آیات و روایات دارای مصادیقی است که می¬توان آن را به سه دسته¬ی قلبی مانند: محبت، امربه معروف قلبی، ترحم، همدلی، مدارا، زبانی: امر به معروف زبانی، مشورت، انتقاد، تشویق و تنبیه، دعا و عملی مانند: برآوردن نیاز افراد، صلح، امربه معروف عملی تقسیم کرد، همچنین برای عملی ساختن آن در خانواده نیاز به آدابی است؛ همچون: نیت خالص، پاکی درون و تواضع که در پرتو رعایت آنها، آثار مثبت خیرخواهی مانند: جلای قلب، دوستی، رهایی از عذاب و... مترتب خواهد شد، اما قبل از آن بایدخود را ازخصلت-هایی که مانع خیرخواهی می¬شود، مبرا کنیم، که دارای دو جنبه¬ی موانع قابلی (جهل مرکب، لجاجت، غفلت و...) و موانع فاعلی (عیب جویی، جهل بسیط، ترس و...) می¬باشد.