"تفکر" از ديدگاه "قرآن کريم" و "سنت" معصومين (عليهم السلام)
تفکر حرکت ذهن است براي کشف مجهول؛ و يک نوع فعاليت ذهني است و از ضروريترين نيازهاي آدمي است که به آن چاره انديشي گفته مي شود و فکر و انديشه به عنوان نوري است که پرده جهل را از انسان دريده و او را از آگاهي، معرفت، روشني، قوت مي بخشد. بر نسان واجب است که حرمت اين آفريده بزرگ الهي را پاس دارد و از آن در جهت کسب کمال و قرب الهي بهره گيرد که از نظر قرآن کريم، در سايه چنين شناخت و معرفتي، انسان به مقام بالاتر از فرشتگان نائل، مي شود، ولي تفکر صحيح و سالم در زندگي نباشد، زندگي عاري از آگاهي و معرفت، و آکنده از تاريکي و ظلمت است. وقتي چنين شد، مقام انسان مي تواند به حد "اسفل السافلين" :( به پايين ترين مرحله بازگردانيم) سقوط کند. و قرآن کريم صريحا انسانها را به تفکر و تعقل در آيات و نشانه هاي الهي دعوت کرده و موضوعات گوناگون را براي تفکر و عبرت و تجربه در زندگي معين نمده است و پيامبر اکرم(ص) و ساير معصومين نيز سخنان فراوان و ارزشمند در اهميت تفکر بيان داشته اند. اميد است که بتوانيم در سايه اين انوار الهي به حکت و قدرت لايزال خداوندي پي برده، مسير کمال و قرب الهي را پيش گيريم.