معاد در لغات به معناي بازگشت محل رجوع و در اصطلاح احياي مردگان در روز رستاخيز و از اصول دين مبين اسلام و ديگران اديان توحيدي است. در اصول دين با اصول آگاهانه، اقناع انديشه خرد، ايمان قلبي و گرايش عملي مواجه هستيم. پژوهش اين تحقيق در اثبات معاد از ديدگاه قرآن کريم متمرکز است. در گام اول خداوند متعال نشان داد که قرآن کريم براي اثبات معاد، استدلالات و براهين و روش بسيار محکم و منظمي دارد که در فصول اين تحقيق انعکاس يافته است. انسان حب به بقا و جاودانگي دارد و خداوند متعال که انسان را آفريده از روي حکمت و هدف بوده است و پروردگاري که اين استعداد را در وجود انسان به وديعه نهاده است، آن را همين طور بي هدف رها نکرده است و زندگي انسان را محدود به همين دنياي فاني نکرده است بلکه جهاني ديگر را در پيش روي انسان قرار داده است تا در آن جهان به کمال و هدف نهايي برسد. خداوند کريم بارها از معاد و روز قيامت خبر داده است و دلائل امکان و وقوع معاد در قرآن کريم ذکر شده است. آفرينش نخستين، گستردگي قدرت خداي تعالي و احياي زمين و تطورات جنين از جمله دلائل امکان معاد در قرآن مي باشد. قرآن کريم بر اصل معاد استدلالهايي را اقامه نموده است. استدلالها و براهين قرآن براي اثبات معاد بر اساس توحيد و عدل و حکمت الهي مي باشد. آيات فراواني از نظام موجود و مشهود سخن گفته است و به صورت عيني گواهي بر وجود اصل معاد و روز قيامت مي باشد. منکران اصل معاد از روي غرض و انگيزه شبهاتي مطرح مي کرده اند که خود قرآن پاسخ محکم و صريحي به آنان داده است و با خواندن واقعه هاي تاريخي قرآن کريم از جمله اصحاب کهف و ماجراي حيات عزيز پيامبر عليه السلام پس از مرگ و... معاد به صورت شاهد عيني اثبات مي شود. معاد در روز قيامت هم با جنبه روحاني صورت مي پزيرد و جسم و روح ب هم در روز قيامت حاضر مي شوند و به اعمالي که در دنيا انجام داده اند پاسخ گو مي شوند.