در اين پژوهش که نام آن حسن خلق از ديدگاه قرآن و روايات و آثار آن در زندگي فردي و اجتماعي مي باشد، ابتدا تعريفي از اخلاق ارائه مي شود و اقسام آن توضيح داده مي شود که يکي از تقسيمات آن همان حسن خلق مي باشد. چون انسان، به تنهايي نمي تواند مسائل اخلاق را پيش خود و بدون معلم بفهمد لذا قرآن معلم و متعلم اخلاق را معرفي کرده و انسان ها را براي رسيدن به خلق عظيم دعوت فرموده است. و سپس آموزش هايي را که براي تعليم و تربيت ديني انسانها لازم مي باشد و همچنين روشهاي موثر تربيتي را براي انسانها ارائه فرموده است. تا با تمسک به آنها مسير تکامل و سعادت اخروي را بپيمايد. رسيدن به اين هدف ميسر نمي شود مگر با رعايت حسن خلق که همان فضايل اخلاقي مي باشد. و اين فضايل اخلاقي:‎۱- يا اعمالي مي باشند که بين انسان و خداي خود بايد انجام شوند تا به حسن خلق فردي برسند که آثار و پاداش آن از ديدگاه قرآن معرفي شده است. و از جمله آثار کلي رعايت آنها، رسيدن به مقام قرب الهي و جلب رضايت خداوند مي باشد. ‎۲- و يا اعمالي مي باشند که بين انسان و ديگران من جمله( بستگان، دوستان، پدر و مادر، همسر و فرزند) بايد رعايت شود تابه حسن خلق اجتماعي برسند و آثار و پاداش انها نيز از ديدگاه قرآن بيان شده است. از جمله آثار کلي آنها امنيت جامعه و صلح و صفا و زندگي مطبوع و گوارا مي باشد که موجب سعادت و خوشبختي بشر است. بعد از اينکه حسن خلق از ديدگاه قرآن بررسي شد، لازم است رواياتي را که ائمه معصومين عليهم السلام در باره فضيلت و موارد و نتايج حسن خلق بيان شده تا آنها را سر لوحه خود قرار دهيم. و اما عدم رعايت حسن خلق و تخلق به رذائل اخلاقي باعث مي شود که انسان از نظر فردي به درجه اي برسد که مانند چارپايان و بلکه گمراه تر از آنها بشود و از نظر اجتماعي نيز عدم رعايت آن موجبات ناامني جامعه و جنگ و فساد مي شود و زندگي را تلخ و ناگوار مي کند. و خلاصه انسان را به سيه روزي و بدبختي سوق مي دهد. در جامعه مسلمين مبارزه با فساد و نادرستي يکي از وظايف ديني پيروان اسلام است. هر مسلماني مکلف است خود را اصلاح کند و در اصلاح ديگران هم بکوشد و موجبات اعلاء حق و امحاء باطل را فراهم آورد.