تنها خداوند سزاوار تسبيح و عبادت است، قرآن مجيد هم تمام انسانها را دعوت براي تسبيح و عبادت در مقابل خالق خود مي کند و آيات فراواني را در رابطه با پرستش و عبادت به ميان مي آورد. از مفاهيم برخي از آيات چنين بر مي آيد که عبادت بايد به گونه اي باشد که هيچ گونه ناخالصي در نيت آن يافت نشود و کلا پاک و خالص باشد از ريا و سمعه، چرا که عباداتي در نزد خدا ارزش دارد که کسي در اين عبادت شريک نباشد و تنها راه سعادت و هدايت همه انسانها اين است که خود را در اعمال چه عبادي و چه غير عبادي خالص کند و خود اين يک مجاهده بزرگ است. لازمه اين مجاهده شناخت است در اين پايان نامه سعي شده که به انسان نسبت به اين موضوع و مباحث پيرامون آن شناخت بدهد تا او بهتر بتواند جهاد کند و پيروز گردد اين پايان نامه مشتمل بر يک مقدمه و يازده فصل و يک خاتمه است. در فصل اول کلمه ريا از حيث لغت و اصطلاح بررسي مي شود. در فصل دوم از آيات قرآن و مباحث مفسرين در توضيح اين مطلب توشه مي گيريم. در فصل سوم بحث را از ديدگاه روايت و کلام معصومين ادامه مي دهيم، فصل چهارم تظاهر و ريا از ديدگاه دانشمندان روانشناس مورد بررسي قرار مي گيرد. انواع تقسيمات ريا که هر تقسيم از جهتي خاص صورت ميگيرد در فصل ششم مطرح مي شود. فصل هفتم، علل ريا را به خود اختصاص مي دهد که مهمترين آن عوامل و علل عدم شناخت خداوند است. فصل هشتم آثار و نتايج عمل ريا کار را بحث مي کند. اما مباحثي در رابطه با حبط عمل در هنگام ريا در فصل نهم به آن پرداخته مي شود و حکم شرعي ريا در فصل دهم مورد بحث واقع مي شود، فصل يازدهم فصل استثنا در ريا را مورد بررسي قرار مي دهد و در پايان فصول، خاتمه و کلامي با مخاطب دارد.