اين تحقيق درباره رهنمودها و نكته‌هاي تربيتي دعاهاي قرآن بحث مي‌كند. مي‌دانيم كه دعا كانال ارتباطي بنده با معبودش است و نوعي عبادت محسوب مي‌شود و مهم‌ترين هدف آن تقرب و اطاعت امر خدا و اظهار نياز به درگاه معبود است با اين وجود قرآن و دعاهاي آن الگوي روزمره زندگي بشري و اهداف والاي آن است. اين دعاست كه باعث سلامت روح و روان و حتي جسم انسان است و عامل آرامش و اميدواري است. دعا حتي مي‌تواند وسيله‌اي براي شناخت خدا و توبه از گناه باشد. دعا همچون ساير عبادات اثر و رهنمود تربيتي دارد كه دعاهاي قرآن هم از اين حيث مستثني نيست. اين تحقيق شامل 4 فصل است. فصل اول كه كليات و مفاهيم را شامل مي‌شود.
فصل دوم مربط به رهنمودها و نكته‌هاي تربيتي دعا در حوزة عبادي اعتقادي است. و در آن يك به يك آيات به طور مفصل بحث مي‌شود و در آخر هم جمع‌بندي مي‌كنيم. علاوه بر جمع‌بندي اين فصل جايگاه دعا و آداب دعا و اهميت جامعيت دعا را به تفكيك بحث مي‌كنيم.
فصل سوم مربوط به رهنمودها و نكته‌هاي تربيتي دعا در حوزة علمي است. در اين فصل هم آياتي كه مربوط به دعاهاي علمي ـ معرفتي در قرآن است بحث مي شود و در آخر هم جمع‌بندي مي‌كنيم. پيام اصلي اين دسته از ادعيه اين است كه عالم واقعي تنها خداست و او اولين معلم جهان خلقت و علاّم و عليم است لذا بايد علم را نيز از او بخواهيم.
و فصل چهارم مربوط به رهنمودها و نكته‌هاي تربيتي دعا در حوزة اخلاقي است. بعد از تفحص آيات مربوط به مباحث اخلاقي در آخر آن‌ها را جمع‌بندي كرده‌ايم به اين معني كه اين قرآن است كه قواعد اصلي و نمونه اخلاقيات را از زندگي مخلصان در برابر ما گذاشته تا درس بگيريم و ظلم و ناسپاسي نكنيم.