اگر شخص مومن ايمان خودش را تا هنگام مرگ حفظ کند و با ايمان از دنيا برود به عذاب ابدي مبتلا نخواهد شد. زيرا گناهان کوچک فرد بواسطه اجتناب از کبائر بخشيده و گناهان بزرگش به وسيله توبه ي کامل آمرزيده مي گردد و اگر موفق به توبه نشد تحمل گرفتاريها و مصائب دنيا بار گناهش را سبک مي کند و سختيهاي برزخ و مواقف آغازين رستاخيز ناخالصي هايش را مي زدايد و اگر باز هم از آلودگي گناهانش پاک نشد به وسيله شفاعت که تجلي بزرگترين و فراگيرترين رحمت الهي است و در اولياء خدا بويژه رسول اکرم و اهل بيت گراميش مي باشد از عذاب دوزخ نجات خواهد يافت. و بر حسب روايات فراوان مقام محمود که در قرآن کريم به رسول اکرم(ص) وعده داده شده همين مقام شفاعت است و نيز آيه شريفه: " و لسوف يعطيک ربک فترضي"؛ ( در روز قيامت آنقدر پروردگار به تو عطا مي کند (و گناهکاران را به تو مي بخشد) که راضي و خشنود گردي) اشاره ه آمرزش الهي است که به واسطه شفاعت آن حضرت شامل حال کساني که استحقاق دارند، مي شود. در اين تحقيق شفاعت در آيات قرآن و نيز روايات شبهاتي که در اين زمينه وجود دارد، مطرح گرديده و همچنين آثار تربيتي شفاعت و شفاعت در دنيا و آخرت را مورد بررسي قرار گرفته است.