بديهي است كه شادي و نشاط در زندگي همه‌ي انسان‌ها به ويژه قشر جوان، داراي جايگاه ويژه است و از سويي در اين عصر پرهياهو كه با هجمه‌ي شبهات وارد از سوي دشمنان بر پيكره‌ي دين مبين اسلام مواجهيم، ضروري است كه به بررسي جايگاه اين مهم از ديدگاه دو منبع مهم انديشه‌ي اسلامي (قرآن و روايات) بپردازيم.
شادي و نشاطي كه نه تنها انسان را از ياد خدا بازندارد بلكه او را همواره به ياد پروردگارش بياندازد از ديدگاه قرآن و روايات ممدوح بوده و از نشانه‌هاي آشكار خداباوري و لازمه‌ي دينداري است.
نوشتار حاضر ضمن سه بخش به اثبات فرضيه‌ي فوق مي‌پردازد. بخش اول شامل كليات و مفاهيم تحقيق است؛ بخش دوم به شادي و نشاط در قرآن و روايات اسلامي مي‌پردازد و بخش سوم عوامل و موانع شادي از ديدگاه آيات و روايات مورد بررسي قرار مي‌دهد.